Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Oławie

POSTANOWIENIE

O., dnia 30-10-2012 r.

Sąd Rejonowy w Oławie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

PrzewodniczącyKatarzyna Adamska

ProtokolantKarolina Kościelska

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2012 r. w Oławie

na rozprawie

sprawy z powództwa I. E.

przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu

o zapłatę

postanawia:

I.  umorzyć postępowanie w sprawie,

II.  zasądzić od pozwanego Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego na rzecz powódki I. E. kwotę 1.442,00 zł tytułem kosztów procesu, w tym 1.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego,

III.  zwrócić powódce kwotę 225,00 zł tytułem połowy uiszczonej opłaty od pozwu.

sygn. akt I C 637/12

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 9 sierpnia 2012 r. powódka I. E. wniosła o zasądzenie od pozwanego Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego kwoty 9.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 stycznia 2012 r. oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu żądania pozwu powódka podniosła, że w dniu 8 września 2011 r., jadąc rowerem, została potrąca przez nieznanego sprawcę w wyniku czego doznała licznych obrażeń. W ocenie powódka przyznana jej przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego kwota 7.000 zł nie jest odpowiednia w rozumieniu art. 445 § 1 kc, co uzasadnia żądanie pozwu.

Po doręczeniu odpisu pozwu w dniu 27 września 2012 r. pozwany, w odpowiedzi na pozew, wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu podniesiono, że po otrzymaniu pozwu pozwany niezwłocznie zaspokoił roszczenie na rzecz powódki w zakresie należności głównej oraz odsetek za okres od 11 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty. W zakresie powództwa o odsetki od kwoty 9.000 zł za okres od 31 stycznia 2012 r. do 11 kwietnia 2012 r. pozwany zarzucił, iż w tym okresie nie pozostawał w opóźnieniu – biorąc pod uwagę datę zgłoszenia szkody do (...) SA i przekazania akt sprawy pozwanemu.

Do odpowiedzi na pozew pozwany załączył kierowane do pełnomocnika powódki zawiadomienie o przyznaniu kwoty 9.532,10 zł, w treści którego wskazano: „powyższe kwoty stanowią uznanie powództwa z dnia 8 sierpnia 2012 r. sygn. akt I C 637/12”. W odpowiedzi na pozew pozwany nie zajął stanowiska w zakresie kosztów postępowania.

W dniu 18 października 2012 r. powód złożył pismo procesowe, zgodnie z treścią którego ograniczył powództwo o zapłaconą na rzecz powódki kwotę 9.532,10 zł oraz cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie odsetek ustawowych za okres od 31 stycznia 2012 r. do 11 kwietnia 2012 r. Powódka podtrzymała żądanie zasądzenia na swoją rzecz kosztów postępowania.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 203 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku.

W przedmiotowej sprawie pełnomocnik powódki złożył do Sądu i doręczył pełnomocnikowi pozwanego pismo procesowe zawierające oświadczenie o cofnięciu pozwu przed rozpoczęciem rozprawy, w związku z czym należało uznać, że cofnięcie powództwa nie wymagało zgody pozwanego.

Skoro zaś powódka ze skutkiem prawnym cofnęła pozew, w oparciu o art. 355 § 1 kpc, orzeczono jak w punkcie I postanowienia. Na marginesie Sąd zważył, że bez znaczenia dla rozstrzygnięcia w tym zakresie pozostawało to, że pełnomocnik powódki częściowo powództwo ograniczył, częściowo zaś cofnął, gdyż ograniczenie żądania pozwu to w istocie częściowe cofnięcie powództwa.

W świetle powyższego, w oparciu o powołane przepisy, orzeczono jak w punkcie I postanowienia.

Ponieważ cofnięcie powództwa było konsekwencją zaspokojenia przez pozwanego wymagalnego, w chwili wytoczenia powództwa, roszczenia powoda, pozwanego należało uznać za stronę przegrywającą sprawę (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 12 kwietnia 2012 r. II Cz 208/11, Lex nr 21214570). To zaś uzasadniało rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w oparciu o art. 98 kpc. Z tego względu, w oparciu o powołany powyżej przepis, orzeczono jak w punkcie II postanowienia. Na zasądzone od pozwanego na rzecz powódki koszty postępowania składały się wynagrodzenie jej profesjonalnego pełnomocnika (§ 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2008 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, Dz. U. z 2002, nr 163, poz. 1349 ze zm.), opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz połowa uiszczonej przez powódkę opłaty od pozwu, tj. kwota 225 zł. Pozostała część opłaty, tj. kwota 225 zł podlegała zwrotowi na rzecz powódki w oparciu o art. 79 ust. 1 3) lit. a) ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., nr 90, poz. 594 ze zm.). Z tych względów, w oparciu o powołany przepis, orzeczono jak w punkcie III postanowienia.

Jednocześnie, w ocenie Sądu, w sprawie nie znajdował zastosowania art. 101 kpc. W ocenie Sądu pozwany nie daje powodu do wytoczenia sprawy, jeżeli postępowanie jego i postawa wobec roszczenia strony powodowej oceniona zgodnie z doświadczeniem życiowym usprawiedliwiają wniosek, że strona powodowa uzyskałaby zaspokojenie roszczenia bez wytoczenia powództwa. Jeżeli postępowanie pozwanego i jego postawa wobec roszczenia strony powodowej, ocenione w ten sposób, nie usprawiedliwiają wniosku, że strona powodowa uzyskałaby zaspokojenie roszczenia również bez wytoczenia powództwa, to należy uznać, że pozwany dał powód do wytoczenia powództwa i mimo uznania żądania pozwu przy pierwszej czynności procesowej, art. 101 kpc zastosowany być nie może.

W przedmiotowej sprawie do pozwu dołączono pismo pozwanego do pełnomocnika powódki z dnia 13 czerwca 2012 r., w treści którego wskazano, że po przeanalizowaniu sprawy przyznano powódce zadośćuczynienie w kwocie 7.000 zł. Wskazano, że przyznana kwota uwzględnia zarówno rozmiar doznanej przez powódkę krzywdy jak i aktualne stosunki majątkowe w społeczeństwie. Jednocześnie wskazano, że w braku zgody na powyższe stanowisko dalszych roszczeń można dochodzić na drodze sądowej. Wobec takiej treści pisma pozwanego, w opinii Sądu nie można uznać, by pozwany nie dał powodu do wytoczenia powództwa o dalszą kwotę zadośćuczynienia i pomimo uznania przezeń żądania pozwu przy pierwszej czynności procesowej nie zostały spełnione przesłanki do nieobciążania go kosztami postępowania w sprawie.

zarządzenie:

1)  odpis uzasadnienia wraz z odpisem postanowienia doręczyć pełnomocnikowi pozwanego,

2)  odnotować w kontrolce uzasadnień,

3)  kal. 7 dni.

O., dnia 12 listopada 2012 r.